در دیدگاه اسلامی رکن اصلی خانواده زن و مرد هستند  و زن و مرد در چارچوب خانواده نقش ها وکارکردهایی دارندکه تناسب وثیقی با فطرت آنان دارد.

نفقه عیال(بانو) بر دوش همسرش می باشد و با فرزند آوری نفقه فرزند نیز بر عهده پدر است. بنابراین در اشتغال اولویت اول، اشتغال مرد خانواده می باشد.  مدیریت کلان خانواده، کسب درآمد حلال و تامین نیازهای اقتصادی خانواده، تامین امنیت خانواده ، تربیت اجتماعی کودک و اداره اجتماع است.

هرچند در منابع دینی تشکیل خانواده، دارای حکمت‌های فراوانی همانند: ایجادآرامش روانی، امکان بقای نسل، ایجاد مودت و رحمت، سازندگی اخلاقی، سازندگی اجتماعی و گسترش توحید است؛ اما باید دانست که این حکمت‌ها نه در عرض هم، بلکه از قبیل اهداف قریب، متوسط و غائی هستند. می‌توان گفت هدف اصلی از تشکیل خانواده پرورش یافتن انسان صالح است.

به همین دلیل از دیدگاه متون دینی ازدواج، امری  محبوب خداوند و یک پیمان مقدس شمرده شده و نبی مکرم اسلام (صلی الله علیه و آله) فرمود: مَا مِنْ شَیْ‏ءٍ أَحَبَّ إِلَی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ بَیْتٍ یُعْمَرُ فِی الْإِسْلَامِ بِالنِّکَاح.[1]

از آن روی که اقتصاد بخش بسیار مهمی از مسائل یک جامعه می باشد باید به آن توجه کرد و این توجه باید از ساختار خانواده آغاز گردد. خانواده هایی که میانه روی را سرلوحه حرکت های اقتصادی خود قرار دهند می توانند یک جامعه مطلوب اقتصادی را تشکیل داده و در سوی دیگر جامعه ای که خانواده ها در آن به فکر تجملات و فخرفروشی های اقتصادی هستند، جامعه ای معیوب به لحاظ اقتصادی و … را شکل خواهند داد.

بنابراین، نوع مطلوب و کامل خانواده، از پدر ـ شوهر، مادر ـ بانو و فرزند یا فرزندانی تشکیل شده است که هر یک نسبت به دیگر اعضای خانواده از حقوق و مسئولیت‌هایی منحصر به فرد برخوردارند. خواه افراد دیگری با ایشان زندگی کنند و خواه به صورت مستقل و هسته‌ای باقی بمانند.

نخستین جایگاهی که در کوچک‌ترین خانواده‌ها نیز وجود دارد، جایگاه شوهری و بانویی است. با تولّد نخستین فرزند سه جایگاه جدید پدری، مادری و فرزندی به این نظام افزوده خواهد شد و با تولد فرزند دوم با جایگاه خواهری یا برادری نیز روبه‌رو خواهیم شد.

اگر افرادِ دیگری نیز در خانواده حضور داشته باشند، با جایگاه‌هایی همانند پدربزرگی، مادر بزرگی، خادم، دایه، پرستار و غیره و نیز به لحاظ حقوق و مسئولیت‌هایی که معطوف به افراد است با جایگاه‌های دیگری؛ هم‌چون سرپرستی و ریش سفیدی روبه‌رو خواهیم بود.

بنابراین اگر حداقل سه عضو (یعنی پدر، مادر و فرزند) در خانواده وجود نداشته باشد، خانواده ناقص خواهد بود. البته باید توجه داشت رکن اصلی خانواده در میان مرد، زن و فرزندان، زن خانواده می باشد. از آن‌جایی که نقش اساسی در خانواده بر عهده زن است در واقعیت اجتماعی کمتر با خانواده‌ای روبه‌رو می‌شویم که بدون حضور زن پایدار بماند. لذا جایگاه زن در خانواده نباید سست شود.

بنابراین از میان خانواده‌های ناقص، خانوادۀ «زن سرپرست» بیشترین رواج را در جامعه دارد؛ زیرا زن خانواده را به وجود می‌آورد و اداره می‌کند. در دیدگاه متون دینی، خانوادۀ ناقص مطلوب نیست و باید با ازدواج دوباره، بازسازی شود. بنابراین باید نرخ خانواده‌های ناقص تا جایی که ممکن است، کاهش یابد.

پی نوشت: