حضرت رضا (ع) خطاب به عبدالعظيم حسنی
 

نامه امام رضا علیه السلام

درود من‌ را به دوستانم برسان و به آن‌ها بگو :

أن لا يجعَلوا للشيطان على أنفسهم سبيلاً , و مُرهُمْ بالصدق في الحديث و أداء الأمانة , و مُرْهُم بالسكوتِ و تركِ الجدال فيما لابه‌لا يعنيهم ,

و إقبالِ بعضهم على بعض و المزاورة , فإنّ في ذلك قربة إليّ , و لا به لا يشتغلوا انفسهم بتمزيق بعضهم بعضاً ,

فإنّي آليت على نفسي أنّه مَن فعَل ذلك و أسخَط وليّاً من أوليائي دعوت اللّه ليعذّبه في الدنيا أشدّ العذاب و كان في الآخرة من الخاسرين ,

و عرِّّفهم أنّ اللّهَ قَد غفر لمحسِنهم و تجاوزَ عن مُسِيئِهم إلاّ مَن أشرَك به أو آذى وليّاً مِن أوليائي , أو أضمر له سوءاً ;

فإنّ اللّه لابه لا يغفر له حتى يرجع عنه فإن رجع و إلاّ نزَع روح الإيمان عن قلبه و خرَج عن ولايتي ,

و لم يكن له نصيباً فى ولايتنا و أعوذ باللّه من ذلك ; ( 26 )

براى شيطان در دلهاى خود راهى باز نكنند و دستور كن آنها را به راستگويى و اداى امانت و سكوت و

ترك جدال و كشمكش در كارهاى بيهوده.

و به آن ها فرمان كن با همديگر آمد و شد ( صله رحم ) و

همكارى و دوستى كنند ; زيرا اين كارها سبب ساز نزديكى به اینجانب است . و

خود را مشغول نكنند به درگيرى و كوبيدن همديگر ;

كه اینجانب با خود پيمان بستهام كه هر كس مرتكب اين گونه كارها شود

و يا يكى از دوستانم را مورد خشم و غضب قرار دهد ,

از معبود بخواهم تا وى را در دنيا به سختترين عذاب گرفتار سازد و در آخرت از زيانكاران خواهند بود .

عزیزان مرا متوجه كن كه پروردگار نيكوكارانشان را آمرزيده و از بدكارانشان درگذشته است ,

مگر كسى كه شرك بورزند يا يكى از دوستان خوب مرا برنجاند و آزار دهند يا

در دل نسبت به آنان كينه بپرورند كه به راستى آفریدگار چنين كسى را نمى آمرزد

مگر از اين منش زشت خود برگردد .

و چنانچه دست از اين كار برندارد ,

معبود روح ايمان را از دلِ او بگيرد و از ولايت من بيرون شود

و در دوستى ما اهلبيت هم بىبهره ماند . به معبود پناه مىبرم از چنين لغزشهايى .

 
حضرت رضا (ع) خطاب به عبدالعظيم حسنی