معمولا خانواده های ما از دختر و پسر خود در دوران عقد همان توقعاتی را دارند که در دوران پیش از عقد داشته اند. به همین دلیل افراد در این دوران مجبورند هم توقعات خانواده و هم توقعات همسرشان را برآورده کنند. در حالی که این توقعات و انتظارات گاهی در نقطه مقابل هم قرار دارند. اینجاست که دچار دوگانگی با یکدیگر می شوند و ممکن است زیر فشارهای خانواده و همسرشان کنترل اوضاع را از دست بدهند. رفت و آمدهای متعدد و طولانی شدن دوره نامزدی، ممکن است بین اعضای خانواده تنش هایی را ایجاد کند.

از آن جا که دختر و پسر برای اولین بار با یکدیگر صمیمی شده و در رفتار و کردار و جمال و کمال دیگری دقیق خواهند شد ، شاید به نکاتی برخورد کنند که سبب کاهشِ رغبت آنان نسبت به همسر خود گردد. در این ایام باید توجه داشت مقایسه همسر با دیگرانی که به طور گذرا و کوتاه با آنان برخورد می کنیم، هوس را دامن زده و تنوّع را در آدمی زنده می کند و زندگی مشترک را می سوزاند و به این نتیجه منجر می شود که دیگران از همسرشان خیلی  بهترند.

گاهی مشاهده می شود که دختر و پسر یا خانواده های شان از یکدیگر توقعات بی جا دارند و بارهای سنگینی را بر دوش یکدیگر تحمیل می کنند و دوران شیرین را تلخ می نمایند. این توقعات معمولاً مادی و برخاسته از چشم و هم چشمی  ها و رسومات غلط می باشد.

زوج هایی که قرار است مدت طولانی با یکدیگر نامزد باشند ممکن است حدود حریم را رعایت نکنند و روابط جنسی کامل داشته باشند که همین موضوع علاوه بر این که مشکلاتی برای آنها به وجود می آورد و دوران نامزدی را از حالت طبیعی و عادی خود خارج می کند. ممکن است برای یکی از طرفین فشار و الزام برای ازدواج بوجود بیاورد و دیگری انگیزه ی ازدواجش را به طور کامل از دست بدهد.

چه بسا دیده شده است که دوران شیرین نامزدی به خاطر دخالت های بی جا و فضولی های دیگران دچار تلخی و سردی شده است. بهترین اسلحه در مقابل این دشمنان همدلی، صمیمیت و هوشیاری دختر و پسر با یکدیگر است.

برخی از خانواده ها با توجه به رسومات جاهلانه و غیرت و تعصب بی جا و غلط مانع از روابط عاطفی و دوستانه دختران شان با نامزد شرعی اش می شوند و اجازه نمیدهند تا نامزد دخترشان بیشتر به ملاقاتش برود. لذا پسر چاره ای جز عروسی گرفتن و کوتاه کردن مدت زمان نامزدی ندارد.

زمانی که دختر و پسر انس و شناخت لازم را نسبت به یکدیگر پیدا کنند، از نظر مسائل عاطفی و روانی و زناشویی نیازمند محرمیتی بیشتر با یکدیگر می باشند. لذا محدودیت و محرومیت های زمان نامزدی، آنان را خسته و نگران کرده و آن شور و اشتیاق اولیه و آرامش خاطر را میانشان از بین می برد. اگر بخواهند به صمیمیتی بیشتر و به رفت و آمدهای زیادتر بپردازند موجب ناراحتی خانواده های یکدیگر می شوند. چه بسا در این میان حرف و حدیث ها و کدورت هایی به وجود می آید که شاید تأثیر ناخوشایندی بر روحیه دختر و پسر بگذارد که حتی اثرات آن در زندگی مشترک نیز دیده می شود.

به عقیده متخصصان امر ازدواج مناسب ترین مدت برای دوران عقد دختر و پسر 6 ماه تا یک سال است. در این مدت دختر و پسر می توانند خصوصیات شخصیتی، اجتماعی، خانوادگی و… یکدیگر را به خوبی بشناسند و تصویر روشنی از زندگی مستقل خود در آینده به دست آورند و مدت زمان بسیار کوتاهی به درک و شناخت دقیق از یکدیگر برسند.

– تو نسبت به من بی توجه شدی
– تو دیگر مرا دوست نداری
– تو بلد نیستی با یک خانم چه طور رفتار کنی

– من به توجه تو نیاز داشتم و احساس کردم به من توجه نداری
– من به محبت بیشتر تو نیاز دارم
– من به این که به من بگویی دوستم داری نیاز دارم
– دلم می خواهد با من این طوری صحبت کنی
– من دوست دارم با من این طوری رفتار کنی

قفل ها و کلیدها هردو یک مطلب واحد را بیان می کنند اما به روشی متفاوت. زن و مرد بعد از مدتی به الگوی ارتباطی قبلی خود، چه مناسب باشد و چه نامناسب، عادت می کنند. تغییر الگوی ارتباطی و استفاده از کلید ها مستلزم کوشش و گذشت زمان می باشد.