رابطه نیکوکاری با سعادتمندی

فهرست مطالب

رابطه نیکوکاری با سعادتمندی

رابطه نیکوکاری با سعادتمندی

رابطه نیکوکاری با سعادتمندی

احسان و خوبی به همنوعان یکی‌از نیازهای ضروری جوامع الهی میباشد و رواج آن بین عموم باعث پیدایش جامعه ای متعادل، بالنده و پویا میشود؛

لذا پیشوایان معصوم(ع) در سیره رفتاری و عملی خویش این فضیلت انسانی را سرلوحه برنامه های زندگی خویش قرار می دادند و در روایات و احادیث نورانی، رهنمودهای سازنده و مفیدی را به پویندگان راه امامت و ولایت ارائه می کردند.

یکی‌از مفاهیم ارزشمندی که مورد دقت کل ادیان الهی؛ به ویژه مکتب حیات بخش اسلام قرار گرفته میباشد، «احسان و خوبی» به همنوعان میباشد. و به همین دلیل روز ۱۴ اسفند هر سال، «روز احسان و نیکوکاری» نامگذاری شد‌ه‌است.

این فضیلت اخلاقی و انسانی به دلیل برانگیختن احساسات درونی و لذت های روحانی، امری شایسته و خداپسندانه میباشد که فطرت آدم های کامل با آن عجین گردیده است.

قرآن کریم ومهربان در این زمینه میفرماید: «… اَحسِنُوا إنَّ اللهَ یُحِبُ المُحسنین؛نیکی نمائید چون خدا نیکوکاران را دوست دارد.» حضرت علی(ع) میفرمایند: «بر تو باد! احسان و نیکوکاری در حق مردم؛ چون آن برترین و بهترین کشت و سودمندترین سرمایه میباشد.»

حمایت از محرومان

مسلمانها بایستی در پرتو احسان و نیکوکاری از نظر توزیع ثروت های همگانی و سایر خدمات درحد مساوی قرار گیرند. پیامبران الهی سعی می کردند تا فقرا و محرومان جامعه علاوه بر پرورش فکری، از محرومیت های دنیوی رها شوند و زندگی مطلوب و در شأن خویش داشته باشند.

همینطور پیشوایان معصوم(ع) در سیره خویش لازم می دیدند که با رواج فرهنگ وتمدن احسان با انواع فقر و محرومیت نبرد نمایند و این پدیده نحس را که نتیجه بی عدالتی و ظلم بود، ریشه کن کنند.

حضرت علی(ع) از قول رسول مکرم اسلام(ص) میفرماید: «جامعه ای که در آن حق محرومان و ضعیفان ادا نشود، افرادش هرگز روی خوشبختی و سعادت را نخواهند دید.»

دو‌مین نوروفروغ امامت حضرت امام حسن مجتبی(ع) در بذل و بخشش و نیکوکاری سرآمد زمان خود و آرام بخش دل های دردمند و نقطه امید درماندگان بودند. آن حضرت دو بار کل دارایی خود را در راه معبود دادند، سه بار کل اموال خویش را با خدا تقسیم کردند و نصف اموال شان را به مستمندان بخشیدند.

تأمین نیازهای مردم

گرفتاری و نیازمندی به سراغ هر انسانی میاید. در اینگونه مواردی که شخص در جامعه در گیر مشکل می‌گردد و به کمک بقیه افراد نیازمند میباشد، توقع دارد اشخاص توانمند و قوی قدمی در جهت حل مشکل وی بردارند.

اسلام نهایت سعی خویش را به خرج میدهد تا در کل جامعه اسلامی حتی یک بینوا و نیازمند هم پیدا نشود، البته بی‌شک در هر جامعه ای اشخاص از کار افتاده آبرومند،

خردسالان یتیم و بیمارانی وجود دارند که بایستی به وسیله بیت المال و نیز اشخاص متمکن با نهایت متانت و احترام تأمین شوند.

توجه و اهتمام به امور معیشتی مردم مقام ویژه ای در سیره امامان معصوم(ع) دارد.

رابطه نیکوکاری با سعادتمندی

رابطه نیکوکاری با سعادتمندی

شما می توانید برای کسب اطلاعات بیشتر از مقالات ما, به وب سایت آقای دکتر حمید صادقیان مراجعه نمایید.

مهرورزی

مهرورزی از زیباترین مصادیق احسان و خوبی میباشد که نقش کارآمد و مؤثری در رغبت آدم ها به سوی حق و عدل و داد ایفا می نماید و در اکثری از مورد ها ارتباطات را صمیمی تر و آتش دشمنی ها و اختلافات را خاموش می نماید.

حضرت علی(ع) میفرمایند: «دل های آدم ها بیگانه و نامأنوس میباشد و کسی که از راه مهرورزی و محبت وارد گردد، با آن الفت میگیرد.» رسول مکرم اسلام(ص) به عنوان کامل ترین اسوه راستین بشریت نسبت به همه مردم بسیار صمیمی و کریم ومهربان بودند.

روزی امام حسین(ع) از راهی عبور می کردند. چند نفر بینوا را دیدند که حصیری کهنه روی خاک پهن کرده بود ند و نان خشک می خوردند. هنگامی امام(ع) را دیدند، وی را برای خوردن نان به جمع خویش دعوت کردند.

آن حضرت با کمال محبت نزد آن‌ها رفتند و کنارشان نشستند و از نان خشک خوردند، آنگاه این آیه را تلاوت کرد: «إِنَّهُ لَا یحِبُّ الْمُسْتَکْبِرِین؛ پروردگار متکبران را دوست ندارد.»

همدردی و همیاری

یکی‌از زیباترین خصلت های انسانی، همدردی و کمک دیگران میباشد. آدم به حکم اجتماعی بودن، به تأمین آسایش و آرامش سایر افراد نیازمند میباشد و همینطور نیازهایش اورا در جهت تعاون و مشارکت با سایر افراد ترغیب می نماید.

در آیین اسلام مشارکت و تعاون یکی‌از آموزه های مهم میباشد. قرآن کریم دراین مورد میفرماید: «وَتَعاوَنوا عَلَی البِرِّ وَالتَّقوی وَلا تَعاوَنوا عَلَی الإِثمِ وَالعُدوان: و در راه نیکوکاری و پرهیزکاری به یکدیگر یاری فرمائید و در راه گناه و تعدی همکاری ننمایید.»

برخورد گرم و صمیمی

برخورد گرم و صمیمی، نوعی احسان و نیکی به دیگرافراد میباشد که سبب نزدیک شدن دل ها و افزایش مهرورزی می گردد.

پژوهش های روان شناسی نشان داده اند که چه بسا اشخاص خاطی که با یک برخورد نیک و از صمیم قلب به اشتباه خویش پی میبرند و چه بسیارند آدم هایی که زمینه های تربیتی مثبتی داشته اند، ولی با یک برخورد دلسردکننده از مسیر هدایت فاصله گرفته اند؛ چون آدم ها به خصوص نسل جوان روحیه لطیفی دارند و ذاتاً تشنه صفا و صمیمیت اند.

مدارا با مردم

یکی‌از سجایای اخلاقی که مایه دوام و ثبات جامعه میباشد، مدارا با سایرافراد میباشد. رفق و مدارا در سیره رفتاری و عملی پیشوایان معصوم(ع) فراوان دیده می شود.

آن ها درباره‌ی تبلیغ و اجرای فرامین الهی علاوه بر شخصیت دادن به عموم، آنها را محترم می شمردند؛ به طوری که با گفتار و اخلاق خود شایسته ترین آداب زندگی را به دیگرافراد می آموختند و درشت خویی آن‌ها‌را با حوصله و صبر تمام تحمل می کردند.

نبی اسلام(ص) با مدارای خود توفیق یافتند تا آیین و دنیای مردم را تصحیح کنند. مدارا سختی ها را آسوده می نماید و آدمی را در برخوردهای اجتماعی موفق میدارد؛ چون نیمی از رابطه های شخص و جامعه در گرو رفق و مداراست. امام کاظم(ع) فرمودند: «مدارا نیمی از زندگی میباشد.»

انفاق به مستمندان

مکتب حیات بخش اسلام برای دستگیری از محرومان جامعه راه کارهای متعددی را ارائه کرده است. یکی‌از این راهبردها انفاق به اشخاص بینوا میباشد که طبق آموزه های شرعی از درخشان ترین مصادیق احسان و خیر و خوبی قلمداد میشود.

اسلام برای این فضیلت اخلاقی گستره وسیعی را قرار داده است ؛ به نحوی که بعضی از انفاقات همانند خمس و زکات را واجب ساخته و برخی دیگر همانند اطعام، تقدیم هدایا، وقف و صدقه را مستحب قرار داده است .

وب سایت آقای دکتر حمید صادقیان

 

اشتراک گذاری این مقاله در ...

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
دوره‌ها
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x
()
x