نقش مادر در تربیت فرزندان
در تمام جوامع، نقش مادر در تربیت فرزندان بسیار حساس و مهم در نظر گرفته می‌شود.
در واقع این مادران هستند که در طول روز زمان بیشتری را با فرزند خود سپری کرده و با یاددهی اصول کلی و آموزش
به کودکان، زمینه ساز شکل گیری شخصیت در فرزندشان می‌شوند. با این حال مادر لازم است
که با همسر خود در تمام زمینه‌ها مشورت کند و تصمیمات عاقلانه‌ای درباره فرزندشان بگیرند که این موضوع تاثیرات مفید خود را بر کودکان خواهد گذاشت.
در این راه لازم است که مادران به اهمیت و نقشی که در تربیت کودک دارند پی برده و تمام تلاش خود را در این راستا انجام دهند.
همچنین بهره بردن از مشاوره کودک می‌تواند در تربیت صحیح فرزندان بسیار موثر باشد.
همانطور که گفته شد، با مادر شدن نقش تربیت کننده اصلی نیز به زن داده می‌شود.
در یک شرایط مطلوب مادر نقش مربی و آموزش دهنده اصلی را ایفا می‌کند و پدر به عنوان همراه، به کمک مادر آمده
و سعی می‌کند روشی که باهم توافق کرده‌اند را انجام دهد. مادر از تمام زیر و بم فرزندش خبر دارد
و اگر پدر در مسائل مهم تربیتی مثل ارزش‌های اخلاقی، رفتاری، تحصیلی، تنها نظر خود را اعمال کند
معمولا نتیجه مثبتی حاصل نمی‌شود.
بهتر است پدران در زمینه‌های ورزشی، فکری و تجربه‌های خارج از منزل با کودک همراه شوند تا مادر بتواند راحت‌تر آموزش‌های لازم را به کودک بدهد.
چهار نقش مادر در تربیت فرزندان
جایگاه مادران در ساختار یک جامعه بسیار حیاتی است،
به این حد که میزان پیشرفت یا شکست یک جامعه را می‌توان ناشی از تربیت صحیح یا غلط مادران و به طور کلی والدین دانست.
مادر شدن 4 نقش اساسی را برای او ایجاد می‌کند که در ادامه شرح داده‌ایم.
1 – مادر، قلب خانه
از دیرباز شوهر را به عنوان مغز و زن را قلب ازدواج می‌دانند. ارتباط قلب و مغز دائمی است
و هیچکدام بدون دیگری کارآیی مفیدی ندارند، اما مادر شریان اصلی حیات یک خانواده است
و سیگنال‌های حیاتی را پیوسته به شوهر ارسال کرده و مرد آن را به سراسر خانواده ارسال می‌کند.
با این حال لازم است که پدر و مادر در تمام زمینه‌ها با هم مشورت کنند و تصمیمات عاقلانه‌ای بگیرند
که این موضوع تاثیرات مفید خود را بر فرزندان خواهد گذاشت.
در این راستا لازم است که پدر و مادر آموزش‌های لازم را نیز فرا بگیرند تا بدانند که چه چیزی را باید برای فرزندان خود بخواهند.
2 – مادر، چراغ یادگیری است
یکی از نقش های مادر در تربیت فرزندان آموزش اصول و مهارت‌های مختلف است.
مادر با شناخت کافی از فرزند، می‌داند که چه ویژگی‌های شخصیتی، مطالعات علمی و مهارت‌های عملی را در فرزندش رشد دهد.
او می‌تواند این مسائل را به همسرش گوشزد کرده و بهترین راه را برای پیشرفت فرزند انتخاب کنند.
توجه داشته باشید که انتخاب بهترین سبک فرزندپروری می‌تواند به تحقق این امر کمک شایانی کند.
3 – مادر یادگیرنده و معلم است
مادران همزمان با اینکه معلم فرزندشان هستند، کسانی هستند که باید مثل دانش آموزی مشتاق کنار دختر و پسرشان باشند
و حتی از ایده‌ها و نظرات آنها استفاده کرده و یاد بگیرند.
این مسئله کودکان را تشویق می‌کند که خود و استعدادهایشان را پرورش داده و بتوانند فرد مفیدی باشند.
همچنین مادر باید فرزند بزرگتر را برای آموزش دادن به فرزند کوچکتر تشویق کرده و مهارت‌های معلمی را در فرزند بزرگتر ایجاد کند.
تمام این تاثیرات مثبت از شما یک مادر خوب و نمونه می‌سازد که به بهترین شکل به رشد و ارتقای فرزند خود اهمیت می‌دهد.
4 – مادر، هماهنگ کننده مسئولیت ها
سوال اصلی مادران این است که چگونه می‌توانم هم فرزندم را آموزش دهم و هم کارهای خودم را انجام دهم؟
یا به عنوان یک مادر شاغل چگونه به بهترین شکل نقش مادری خود را ایفا کرده تا کودک دچار کم و کاستی نشود؟
توجه کنید که بهترین راه، این است که با خلاقیت، کاری کنید که کودک از آموزش‌هایی که به او می‌دهید لذت ببرد
و در حین تفریح، یاد هم بگیرد، نه اینکه آموزش‌ها شبیه یک کلاس درس خشک و سرشار از نصیحت و انتقاد باشد.
همچنین به کیفیت رابطه‌تان هنگامی که هستید بیشتر توجه داشته باشید و برنامه ریزی صحیحی برای کار و فرزند خود داشته باشید.
مادر عاقل و هوشیار می‌داند که زندگی فصل‌های مختلفی دارد و با سرمایه گذاری روی فرزند و تربیت درست او،
در آینده از مزایای داشتن یک فرزند با شخصیت، مهربان، سالم و متعهد بهره مند می‌شود.
نقش مادر در تربیت فرزندان | تقسیم وظایف برای تربیت کودک
تربیت کودک شاید مهمترین و سخت‌ترین کاری باشد که کسی در زندگی انجام می‌دهد.
والدین هردو به یک اندازه در تربیت کودک نقش دارند، برخی از ویژگی‌ها و رفتارها از مادر و برخی از پدر به کودک منتقل می‌شود.
مهمترین نکته در مسئله تربیت کودک، هماهنگی والدین و مشورت آنها با هم برای تربیت یکسان است.
به این معنا که والدین نباید در مورد هیچ مسئله تربیتی با هم تفاوت نظر داشته باشند،
زیرا کودک دچار تربیت دوگانه شده و نمی‌تواند درست و غلط را تشخیص دهد.
این مورد خصوصا در مسئله انضباط، قانونمداری و پذیرش حد و مرزها نمود پیدا می‌کند و تفاوت دیدگاه والدین در این مسائل،
باعث گرایش یکسویه کودک به سمت یکی از والدین و به تبع آن مشکلات تعارضی پیدا می‌کند.
لجبازی در زندگی زناشویی باعث مختل شدن تربیت فرزندان می‌شود.
